Piędziesięcioletni Borsuk (Bob Hoskins) handluje dziećmi. Ze zniszczonej wojną Bośni wywozi sieroty, by sprzedawać je rosyjskim kontrahentom, jak sądzi - do adopcji. Podczas jednej z akcji poznaje dziecko wojny, Vlado (Sergiusz Żymełka), ku własnemu zaskoczeniu zaprzyjaźnia się z chłopcem. Wspólna podróż z powojennej Bośni do Polski, uciążliwa i pełna niebezpieczeństw, zbliża ich do siebie. Okazuje się, że jeden od drugiego wiele się może nauczyć i w rezultacie zmieniają się obaj, zmuszani do odpowiedzi na pytania, których wcześniej nie mieli nawet okazji sobie stawiać.

Film TAM GDZIE ŻYJĄ ESKIMOSI gatunkowo związany jest z filmem drogi. Podróż poprzez powojenną Jugosławię do Polski staje się tu pretekstem do fascynującej wędrówki w głąb siebie. Skupiając się na głównej parze bohaterów pragnę opowiedzieć historię dwóch okaleczonych ludzi, którzy pomimo różnicy wieku (Vlado to 9-letnie dziecko wojny, zaś Borsuk jest prawie pięćdziesięciolatkiem) tylko sobie nawzajem mogą pomóc. Borsuk, podejrzany moralnie handlarz dziecięcym towarem i Vlado, osierocony chłopak z zadatkami na przestępcę stworzą w filmie biblijną parę "ślepca wiodącego kulawego".

By odeprzeć ataki losu obaj zamknęli się w skorupie obojętności, która jak dotąd znakomicie osłaniała ich przed nieobliczalnością fatum. Proces zrzucania, rezygnacji z tej ochrony jest głównym tematem filmu. Rezygnując bowiem ze sprawdzonych zasad i trików obaj muszą odnaleźć nowy język i nieznany im obszar komunikacji. Tym obszarem jest uczucie. Tak Vlado jak i Borsuk, wypracowali na własny użytek metodę pozostania zimnym. To ratuje ich przed rozczarowaniami, ale jest zarazem ich przekleństwem. Staje się skazą, bez której żyć już nie umieją, lecz z którą żyć już nie chcą.