Pochwała miłości - zaprezentowana w konkursie festiwalu w Cannes w 2001 - to najnowsze dzieło współtwórcy Nowej Fali - Jean-Luc Godarda. Jest to esej filmowy, zawierający przemyślenia klasyka kina na temat pamięci, czasu i uczuć. Pochwała miłości jest wyprawą w poszukiwaniu nowych środków filmowego wyrazu, uwodzi i prowadzi przez labirynt bogactwa filmowej symboliki i intelektualnych rozmyślań.

Bohaterem Pochwały miłości jest Edgar, który chce zrobić film, napisać powieść lub operę o związkach międzyludzkich. Godard dzieli film na dwie części: pierwsza filmowana jest na taśmie czarno-białej, druga - kolorowej.

W części pierwszej Pochwały miłości prowadzone są rozmowy na temat projektu, którego tematem ma być miłość, ukazana na przykładzie trzech par: młodej, w wieku dojrzałym i starszej. Bohater zatrudnia młodą kobietę, którą poznał trzy lata wcześniej. W momencie, w którym realizacja projektu staje się coraz bardziej realna, wszystkie problemy natury artystycznej i finansowej zdają się być już rozwiązane, Edgar dowiaduje się, że młoda dziewczyna nie żyje.

Część druga koncentruje się na wydarzeniach, które rozgrywały się trzy lata wcześniej. Podczas wywiadu z historykiem, Edgar spotyka po raz pierwszy młodą dziewczynę, która chce być prawnikiem. Jej dziadkowie, byli członkowie ruchu oporu, proszą ją, aby sprawdziła kontrakt oferowany im przez Amerykanów, którzy chcą zrobić film o ich działalności podczas okupacji niemieckiej we Francji.