GranatowyPrawieCzarny to stan umysłu, to niepewna przyszłość, to kolor: kolor, który nie zawsze rozpoznajemy i który zmienia się w zależności od światła, otoczenia i nastroju.

Jorge (Quim Gutiérrez) niewiele ma do stracenia. Dokładnie tyle, aby bez żalu zacząć życie na nowo. Pożegnanie z despotycznym ojcem, dozorcą w jednym z drogich apartamentowców, przebiega na tyle burzliwie, że ten dostaje udaru mózgu. Dla Jorge czas zatrzymuje się w miejscu.

Siedem lat później Jorge nadal opiekuje się sparaliżowanym i przejawiającym początki demencji ojcem. Od dnia wypadku zajmuje również jego posadę - sprząta i nadzoruje apartamentowiec, w którym, na dodatek mieszka jego dziewczyna. Natalia (Eva Pallarés), studentka farmacji, jest i trochę ładna i trochę nudna. Lepiej sytuowana niż Jorge powoli zaczyna dostrzegać urok przebywania w towarzystwie kolegów - studentów. Resztki czasu Jorge poświęca nauce: kończy szkołę biznesu - przepustkę do lepszego życia. Życia, w którym nosi się garnitury z wystaw drogich sklepów i w którym nie trzeba zmieniać pieluch ciężko chorym rodzicom. Wraz z Jorge marzy jego najlepszy kumpel - Israel (Raśl Arévalo). Israel, trochę zagubiony i nieokreślony seksualnie, spędza godziny na dachu wieżowca podglądając klientów pobliskiego salonu masażu. Młody i przystojny masażysta zawładnie nie tylko jego myślami.

Antonio (Antonio de la Torre) to romantyczny twardziel. Miłośnik tatuaży (wyłącznie z tygrysami), i ostatnio warsztatów teatralnych. Antonio, w przeciwieństwie do swojego brata Jorge, ma mnóstwo do stracenia, zwłaszcza - czasu. W więzieniu czas płynie dużo wolniej. Głównym (i jedynym!) efektem warsztatów teatralnych jest namiętny romans Antonia z Paulą (Marta Etura), odsiadującą wyrok w żeńskiej części zakładu karnego. Po miesiącu skrytego seksu za kotarami wiezięnnej sali teatralnej Sylwia oznajmia, że chce mieć dziecko.

Dzięki bratu Jorge poznaje Paulę i nawiązuje z nią niezwykłą relację. Emocje, które ich połączą, obojgu pozwolą odkryć to, co w życiu najważniejsze.

W efekcie wszystko może się zmienić... Ale czy musi?